Benİm Adım Yetİm
3/26/2016
Adın ne senin? Can, Abdüddar, Teym, Ali ya da Berk... Hangisi? Henüz konuşamasan da ne zaman öğrendin bir bakışla bu kadar çok şey anlatmayı? Büyüklerin bir türlü beceremediği suskunlukla tüm içini dökebilmeyi, her şeye rağmen isyankar değil masum olabilmeyi nasıl başarıyorsun? Benim adım çocuk ondan, benim adım yetim diyorsun... Yaşın 1.5-2 var yok. İlk hangi kelimeyi söyledin? İlk "anne" dediğinde annen sevinebildi mi acaba? Ya da kederlenip yazgısına mahzunlaştı mı? Kaşının üzerindeki yara nedir diye sormayacağım, çocuktur düşe kalka büyür de demiyeceğim. Dile gelir, o yara da ne ki dersin, kahrolurum, biterim...
Baba heybetli çınar ağacıdır. Taa uzaklardan görünür, kuşatır, sarar. Gövdesine kollarını sararsın, sırtını dayarsın, gölgesinde güvenle uykuya dalarsın. Ben senin arkanda dağım evvelAllah demiştin ya bildim, köklü çınar ağacısın, yaşadığım, yeşerdiğim dağsın... Sarılmayı ne çok özledim, ellerini avuçlarımda tutup kıvrılmayı yamacına... Baba, candır...
Çocuksa, babası ölünce adı yetim olur. Vefat, ölüm değil "yütm" olmak vardır. Yani yalnız olmak, tek başına kalmak. Ama yetim sahipsiz kalmasın... Zordur, acıdır, tehlikelidir ama sahiplenilen ve sahiplenen en kıymetlidir. Peygamber Efendimiz (Sav) diyor ki:" Kendi yetimini veya başkasının yetimini himaye eden kimseyle ben, cennette yan yana bulunacağız."
Savaştan, terörden veya her ne sebebten olursa olsun yetim kalan, yalnız, çaresiz kalan çocuklara uzanan eller ve sesler var. Yakınımızda, uzağımızda, samimi ve özverili yürekler. Allah hepsinden razı olsun. Bunlardan biri de İHH...
Yurdumuzda ve dünyanın dört bir yanındaki yetimler için yürütülen kampanyalarda, herkesin katkı sağlayabileceği boyutta geniş bir organizasyon planlanmış.
Mutlu Yuva Mutlu Yaşam Derneği, "Bizi bekleyen çok hayat var" sloganıyla hizmet ediyor. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı'nın öncülüğünde başlatılan "çocuk Evleri" projesinde, belirli sayıdaki çocuğun ev ortamı sağlanılarak yetiştirilmesi hedeflenmiş. Amaç, yetiştirme yurtlarındaki tüm çocukları böyle bir düzende himaye etmek. Yine sabır, özveri ve emek isteyen bir proje. Bu derneğin düzenlediği bazı etkinliklerde, gönüllü olarak çalışan ya da hamiyet aile olmuş kişilerle tanıştım. Onların çabalarına bakınca, kendi eksikliğimi, nakıslığımı gördüm. Evet çocukları çok seviyorum, hep bir şeyler yapma isteğim var ama, bu kadar büyük gönüllü olabilmek bambaşka. Akşam eve yorgun gelen eşiyle koştura koştura çocuk evlerine giden, tamirinden söküğüne evin her işi ile ilgilenen ya da yardım kahvaltısında, kermesinde gecesini gündüzüne katan anne-baba yürekler...
Neresinden tutabilirsek faydadır diyorum kendime, gücümüz yettiğince ama tembellik ve bencillik tuzağına düşmeden. Bir tuğla ya da toz misali. Evin en görünür yerinde şöyle kocaman, güzel bir kavanoz üzerinde -yetim kardeşlerimiz- yazılı. İçinde biriksin, onlar adına bizden yana nasip olacak rızıkları. Hiç değilse farkında olmak, az da olsa içinde olmak ve bunu yürekten hissedebilmek...
Yardım kuruluşlarının kimlikleri üzerinden yapılan siyasete de kulaklarım tıkalı. Araştırmak, güvenmek, az ya da çok destek olmak, belki sadece kendimiz olarak bir şeyler yapabilmek niyetimizde saklı. Çocuk gülümsemesinde saklı yazılacak daha çok söz ve fazlası, yapılanlar hep gülsünler diye...
2 yorum
NE KADAR GÜZEL YAZMIŞSINIZ gözlerim dolu dolu oldu okurken yüreğim nasıl da acıdı , ama malesef çevremizde ne çok haberler var yetim kalan çovuklara dair Rabbim yardım etsin hepsine iyi insanlarla karşılaştırsın , bizleri de bu olaylara karşı duyarsızlaşmadan yardım edenlerden eylesin inşallah :(
YanıtlaSilAmin, yapabileceklerimiz var çok şükür. Ama yetimlerin sayısını her geçen gün arttıran savaşlar da, terör de bir son bulsun. Kimsenin duyarsız kalamayacağı bir konu bu, neticede ya anneyiz ya baba bir de eninde sonunda anne-babayı kaybediyorsun ama acısını bilen bilir. Çocukken bunu yaşamak ise biraz yarım eksik kalmak gibi. Allah kendini sığdırdığı kalplerimizi farkettirsin bize...
YanıtlaSil