Bir soba neler anlatır insana? Çok şeyler anlatır... Birlikte geçirilen zaman, birlikte zaman geçirdiğin kişiler, birlikte zaman geçirdiğin kişilerle ilgili hislerin, anıların... Tüm bunlar bazen bir eşya ile canlanır, hafızana kodlanır. Bu yönüyle eşyalar da hayatımızda önemli yer tutar.

Sobalı bir evde büyüdüm. Odunun kokusu, kömürün parlak karası, ateşin çıtırtısı, külün kendine özgü yumuşaklığı ve daha bir sürü anahtar kelime bana soba ile ilgili hatıraları çağrıştırır.


Sobanın üzerinde her zaman büyük bir yeşil çaydanlık bulunurdu. Bu kocaman çaydanlığı sıcak, candan, tombul bir komşu teyze gibi algılar, severdim. En çok da kapağı ile oynardım. Geniş, görkemli cüssesine zıt, küçük bu kapak bazen oyun arkadaşım olurdu.

Sobanın üstünde demlenen çayın kokusunu, pişirilen kestanelerin lezzetini, ışıkları kapatıp duvarda sobadan yansıyan ateş dansını izlemenin keyfini hatırlıyor ve özlüyorum zaman zaman.

Soba ile ilgili anılarımda, "sağır soba" ifadesinin yeri apayrı. İlk duyduğumda, "Sobalar duyar mı ki sağır olsun. Bu büyükler de çok tuhaf. peh!" demiştim. Zaman geçtikçe, ısısını dışa vermeyen sobalar için söylenen bir benzetme olduğunu anladım. Ama, anladığım daha önemli ve değerli kavram "paylaşmak" oldu. Hislerimizi, bilgi ve deneyimlerimizi paylaşmıyorsak bir anlamı yok.


Sözlerle, bir tebessüm ya da bir dokunuşla ya da sadece varlığınla sevgiyi...

Yaşayarak, anlatarak bilgiyi...

Sağır soba olmadan hayatı paylaşmak...