deneme 2 blog

İnsan düşünmeden edemiyor...Kafanı kaldırdığında gökyüzündeki muazzam denge, kendi içindeki mükemmel düzeni hissettiğin kalp atışların, atomdan da küçük zerrelerin büyük işleri...Her birisindeki devamlı ve kusursuz döngü...

İman nasıl bu kadar lezzetli? Önce hayret, biraz haşyet ve teslimiyetle gelen inanılmaz lezzet...Kulluk. Bu bir cezbe hali, zerreden güneşe ve tüm kainata kadar...


Kainat ve içindeki güneş sisteminde muazzam bir denge... Şaşmaz bir hesapla döndürülen dünya, gece, gündüz, mevsimler... Birbirine çarpmayan, savrulmayan gezegenler ve güneş. Kainatta her an yeniden inşa edilen hayat...

Subhanallah...




İnsan, küçük bir kainat...

Kalp atışları ile sürekli bir zikir hali,

Kan dolaşımı ile sürekli bir tavaf hali...

Ben, vücudumun noksansız kulluğuna gıpta ediyorum. İçimde hayırhah bir dost var, seviniyorum.

Elhamdülillah...






Zerre...Atomdan da küçük. Aklım ermiyor. Değişen, dönüşen, görevlerini eksiksiz yapan zerreler. En büyük olanda ne varsa, en küçük olanda da aynını gösteren...

Allahuekber...


Yazarken zorlandım... Zorlanınca anladım, çok bakıp az gördüğümü... Ama bu bana iyi geldi. Şimdi nereye baksam, " Göklerde ve yerde bulunan herşey Allah'ı tesbih eder."* ayetini görmeye çalışıyorum...




*Haşr/1

Bir soba neler anlatır insana? Çok şeyler anlatır... Birlikte geçirilen zaman, birlikte zaman geçirdiğin kişiler, birlikte zaman geçirdiğin kişilerle ilgili hislerin, anıların... Tüm bunlar bazen bir eşya ile canlanır, hafızana kodlanır. Bu yönüyle eşyalar da hayatımızda önemli yer tutar.

Sobalı bir evde büyüdüm. Odunun kokusu, kömürün parlak karası, ateşin çıtırtısı, külün kendine özgü yumuşaklığı ve daha bir sürü anahtar kelime bana soba ile ilgili hatıraları çağrıştırır.


Sobanın üzerinde her zaman büyük bir yeşil çaydanlık bulunurdu. Bu kocaman çaydanlığı sıcak, candan, tombul bir komşu teyze gibi algılar, severdim. En çok da kapağı ile oynardım. Geniş, görkemli cüssesine zıt, küçük bu kapak bazen oyun arkadaşım olurdu.

Sobanın üstünde demlenen çayın kokusunu, pişirilen kestanelerin lezzetini, ışıkları kapatıp duvarda sobadan yansıyan ateş dansını izlemenin keyfini hatırlıyor ve özlüyorum zaman zaman.

Soba ile ilgili anılarımda, "sağır soba" ifadesinin yeri apayrı. İlk duyduğumda, "Sobalar duyar mı ki sağır olsun. Bu büyükler de çok tuhaf. peh!" demiştim. Zaman geçtikçe, ısısını dışa vermeyen sobalar için söylenen bir benzetme olduğunu anladım. Ama, anladığım daha önemli ve değerli kavram "paylaşmak" oldu. Hislerimizi, bilgi ve deneyimlerimizi paylaşmıyorsak bir anlamı yok.


Sözlerle, bir tebessüm ya da bir dokunuşla ya da sadece varlığınla sevgiyi...

Yaşayarak, anlatarak bilgiyi...

Sağır soba olmadan hayatı paylaşmak...

Begonvil Egeli bir çiçek. Ama İstanbul'u da çok seviyor besbelli. Adalarda, Boğaz'ın kıyılarında pembenin her tonunda coşuyor vakti gelince...

Çiçekleri naif, esas çiçeği ince bir kağıt zarf gibi saklayan renkli yapraklar en albenili kısmı. Ama naif göründüğüne aldanmamak lazım, kökleri güçlü... Yerini buldu mu, sevdi mi bir ağaç gibi yerleşiyor toprağa. Güneşi, sıcağı seviyor ama sabırlı...Susuzluğa uzun süre dayanıyor. Çabuk çoğalan, çoğaldıkça güzelliği artan bir çiçek...
Sokaklar...Hayatın en net, en sahici yaşandığı, bizi anlatan yerler...
Saklamadan, eğip bükmeden, her haliyle hayatı anlatan yerler...
Begonvil Sokağı' da böyle bir yer. Hayata dair her şey var...
Gönülden, samimi ve dürüstçe bakıp gördüklerim, hissettiklerim...


İnternet ülkesinde bir sokakta, bir şeyler paylaşıyorsam; düşündüren, öğreten, mutlu eden, faydalı sözler etmeliyim dedim ve girdim bu sokağa...

"Niyet hayır akıbet hayır..."

Begonvil Sokağı' na hoş geldiniz...