deneme 2 blog

Hayat cbdcbvdfsbvcvdsfbgebffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff

fddddddddddddddddddddddddb
fbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbb
dffffffffffffffffffffffffffffffb

                

Yeşilin her tonu içinde yol almak, ciğerlerinize full oksijen depolamak, denizden esen rüzgarla dere kenarında ferahlamak istiyorsanız, Ağva'nın tam zamanı... Kesinlikle, iyi ki gelmişiz diyeceksiniz. Hatta yolda giderken, "Ya buralar da çok güzel, oraya da başka sefer.." diyeceğiniz bir sürü durağınız olacak. Sıcaklar başlayınca nem burada daha çok hissedilir, kalabalık da sevmiyorsanız, şimdi Ağva'nın tam zamanı. Bugün olmazsa da, yakın bir zamanda gidin, dinlenin, kulağımı çınlatın...




Şile yolundan giderken ağaç ve yeşilden oluşan bir deniz üzerinden gidiyormuş gibi hissediyorsunuz, sonra yine ağaçların tünel yaptığı başka bir yol güzelliği. Ben yolculuk diye buna derim. İstanbul'dan Karadeniz kıyısına doğru gidilen bu yol, bitki örtüsü, iklimi ile farklı bir yere gittiğinizi hissettiriyor.



Yol üzerindeki köyler, mutlaka uğramanız gereken güzellikler. Evleri, sokakları, çiçeği, yeşili nasiplenmek ister. Pembe güllerin selamladığı Kabakoz Köyüne uğrarsanız fırından simit alabilirsiniz, acıkınca lezzetli bir yolluk olur.



Yolda sık sık duracaksınız, mecbur. Çünkü, bakmak öyle bir dinlendiriyor ki insanı.



Arkası alabildiğine yeşil küçük bir havzada durunca, dalındaki kirazlarla karşılaşmak çok güzel sürpriz oldu. Yola sarkan bir dalı olsa, yolcunun göz hakkıdır, helal deyip koparacaktım bir tane. Ama dalları doldurmuş, bahçenin içinden göz kırpıyorlar. Seyretmek yetti.




Ağva'ya varınca esas masal başlıyor. Deniz bile bu kadar yeşil arasında maviden yeşile dönüp duruyor. Gelsin, denizde başlayan derede süren tekne turları...



Sezonu açanlar olmuş, hazırlıklı geldiyseniz durulacak gibi değil. Hem çok kalabalık değil hem turkuaz sular özlendiğini biliyor, davetkar...



Sazlıkların arasından akıp, denizle buluşan iki dere Göksu ve Yeşilçay, burası Ağva. Hem deniz hem dere keyfi, yeşilliklerin içinde hem de...



Deniz bisikletinde pedal çevirip, bir uçtan diğer uca Ağva turu. Nehir gezintisi, deniz kokusu, fazla miktarda oksijen. Dikkat diğer bisikletlere, teknelere çarpmayın. Bir tuhaf olduk. Neden acaba?



Sohbete dalmış üç ördek, başını çıkartarak yüzen küçük bir su yılanı, telaşlı (evet telaşlı) küçük bir kamlumbağa, seslerini duyup kendilerini görmediğimiz kurbağalar ve kuş sesleri eşliğinde dere boyu yol almak...



Kano da iyi fikir, daha hızlı daha suya yakın. Bir daha ki sefere...



Suyun gölge tarafından, ağaçların dibinden hatta suyun içinden yükselen ağaçlara takılmadan. Kıyıdan kıyıdan...



Bu küçük şirin evi, alıp çantana kaçırasın geliyor. Yok olmadı, sadece evle olmaz etrafıyla da benim çantama sığmaz. Yazdım aklıma...



Buraları çok güzel, öyle dinlenmelik öyle içine çekmelik... Karşılıklı iki kıyı arası ulaşımı sağlayan teleferik sistemi ve yüzen dubalar üzerinde kamelyalar var. Her şeyi keyfe dönüştürelim diye düşünmüşler.



Gün sona ererken, öbür gelişinizin planlarını da yaparsınız...



Dönüş yolunda İmrenli mevkiinde bu güzel, küçük koyda mola verip zaman varsa güneş batana kadar oturmalı. Düşünmek, hayal etmek, şarkı mırıldanmak, serbest. Ağva yollarına düşmenin tam zamanı... 

Küçük sandığımız şeyler çok büyük sonuçlar doğurabiliyor. Artık yapmaktan vazgeçtiğimiz, "aman canım ne var" dediğimiz bir sürü davranış/söz/mimik başkalarının nefesi, molası, enerjisi olabilir. O başkası her an biz de olabiliriz. Kelebek etkisi yapmaya ne dersiniz? Çünkü, kelebeğin kanat çırpmasındaki esinti miktarınca bile etki siyahımızı beyaza, içimizi aydınlık yapmaya yetebilir. İhtiyacımız yok mu?

Kelebek etkisi (Butterfly Effect) denen teori, dünyanın bir tarafında kanatlarını çırpan bir kelebeğin, dünyanın başka bir yerinde bir kasırgaya yol açabilmesi fantezisi üzerinden açıklanmaya çalışılıyor. Kafalarımız dolu, fırtınaysa zaten bir kaşık suda çıkarmaya namzet oluyoruz çoğu zaman. Herkes stres yüklü, hoşgörümüz azaldı, alınganlığımız çoğaldı. Bize anlaşılması ve uygulaması kolay formüller lazım. Ama bu kelebek etkisi teorisi de aslında yapılan her hareketin değerli, küçük gibi görünen durumların da büyük etkiler başarabileceğini söylüyor. Kendimiz için, başkaları için küçük ama bilinçli hareketler yapmak. Eksikleri tamamlamak, yanlışları düzeltmek, biraz emek ve empati. Kelebek etkisi başlasın!

Gün başladı. Evden çıktık, asansöre bindik. Ben veya karşımdaki, lütfen kafamızı telefona gömüp sabahın köründe çok da önemli olmayan bir şeyler okumak yerine "günaydın" deyip gülümseyelim birbirimize. Aynı çatı altında yaşıyoruz, sık sık şu daracık yerde karşılaşıyoruz. Gülümsemek ve günaydın demek öyle bir kelebek etkisi yapar ki. (Çünkü böyle olmadığı zaman tam tersi bir etki yapmıyor mu hepimizde?)

Arabaya bindik gidiyoruz. Ne olur sanki, yol vermeme yarışı yaparak birbirimize bed dualar göndermek yerine yol versek. Bir selam ya da kornaya hafif bir dokunuşla kelebek etkisi yapsak. Pasif sürücü muamelesi görmek istemiyorum diyorsunuz. Bir süre emek verip, deneyeceğiz. Belki haklı sandığımız algıların da yersiz olduğunu anlarız.

Ya da otobüste, metroda... Günde sadece bir sefer yapılıyormuş gibi değil de, sakin olalım. Hanımdır, yaşlıdır, çocuktur bir öncelik verelim. Hani empati yapacaktık? Daha devam edeyim mi? Bunun iş yeri var, sosyal ilişkiler var, okul, ev. Var da var... Kelebek etkisinin yani küçük şeylerin özellikle ruhumuzda büyük etkiler oluşturma gücünü kimse inkar etmez herhalde. Gülümsemekten, bazen hakkımızı ikram etmekten, yardım etmekten/istemekten korkmamak gerekiyor. Bunlardan neredeyse korkar olduk. En doğal, olumlu reflesklerimizi esirgemeyelim birbirimizden. 

Bir de içimizdeki kelebek var. Kanat çırpan, rüzgarıyla dünyamızı değiştirecek olan. Beklettiğimiz, cesaret edemediğimiz, bir türlü veremediğimiz kararlarımız var. Zamanı geriye sarmak mümkün değil ama yeniden başlayıp başarmak mümkün. Hiç bir şeyi ertelemeyelim. Bir günlük ömrü olan kelebeğe yüklenen anlama bakın hele, biz neler başarırız evvelAllah...


Not: Bugünlerde arıdır, kelebektir biraz hayvanlar alemi gibi oldu yazılar ama kötü mü oldu?

*Nahl suresi 68/69

Havalar ısındı, adaların her mevsim çağıran güzelliği şimdi yüksek sesle "gelin" diyor. Heybeliada, İstanbul'un yeşili ile birinci ve kalabalığı ikinci sırada gelen, "Biz Heybeli' de her gece mehtaba çıkardık." diyerek, herkesin bir şekilde diline dolanmış adasıdır. Sessizlik, temiz hava... Bu iki kelime için bile gidilir. Faytonlardan atların nal sesi, akülü bisikletlerden de ince bir ses gelir o kadar. Ama kıyı ve çarşı hafta sonları kalabalıkdır yazın belki de curcunadır. Olsun, yine de kuş sesleri baskın burada, sakinlik için çok yol gitmeniz gerekmez.. Haydi Heybeliada'ya gidiyoruz!


Heybeliada'da sokakları dolaşmaktan hiç sıkılmıyorsunuz. Şehir hayatına göre öyle masalsı geliyor ki. Sayfiye yeri olmanın ötesinde, eski İstanbul tadının olduğu bir yer Heybeliada.



Çiçek kokusu, denizin keskin kokusu bazen de atların kokusu. Ama hepsi doğal. Yavaş yavaş yürüyor herkes, eğilip bulduğunuz veya kafanızı kaldırdığınızda gördüğünüze değiyor.



Bakarsan bağ, bakmazsan dağ olur. Dağ ile bağ sırt sırta vermiş.



Bisiklet en çok kullanılan ulaşım aracı. Bir faytonlara, iki sessizce gelen akülü bisikletlere, üç tepe aşağı hızla inen başka bisikletlere dikkat...


Tatlı yokuşlar, uzun ve giderek dikleşen merdivenli yollar. Aceleniz yok, yavaş yavaş. Daha gezilecek çok yer var.



Evin yorgun halini, omuz silkerek hayat güzel moduna çeviren çiçek, güzelliği ve enerjisi ile özel bir selamı hak ediyor.



Burası Değirmenburnu piknik alanı. Vapur iskeleye yanaştığında sağa yönelip yürümeye devam ederseniz, tatlı bir yokuşla buraya varıyorsunuz. Üst yollardan da ulaşabilirsiniz. Atlar her yerde, kendi hallerinde...



Çocuklar için ideal bir yer, sokak oyunları devam ediyor. İstop, köşe kapmaca, yakan top...



Kapısına kilit vurulmuş, yalnız, yorgun ama diğer akranları gibi mağrur. Böyle güzellik bir başına bırakılır mı? O kadar çok viran olmuş ev var ki, insan önünden geçerken yetkililer uyuyor mu diyor içinden. Tarih gidiyor, yetkililer uyuyor mu?



Bu ikiz kardeşler şanslı. Bakımlı ve sevimliler. Yeni hikayeler yazılıyor şimdi onlarda.



Sokaklardan ayrılıp, Ümit Tepesi'ne doğru yürüyelim biraz da. Değirmenburnu'nun tam aksi yönünde, denizi tepelerin arasından izleyerek yavaş yavaş çıkın. Bir de inişi var çünkü...




Ümit Tepesi'nde Aya Triada Manastırı ve Ruhban Okulu'da var. Duvarı süsleyen sarmaşık ise ilk defa gördüğüm bir güzellik.



İlk defa gördüğüm bir başka güzellikte bu çiçek. Şekli tam bir fön fıçası, ama rengi, yaprağı ile "Ne güzel yaratılmış" dedirtiyor.



Karadan sahile, oradan da denizi fethetmeye az kaldı...



Bir misyonunuz varsa, yaşınızın, dış görünüşünüzün önemi yoktur. Düşün...


İstanbul çok yakın, İstanbul çok uzak...



Bazı evler, hayatı seviyorum diyor. Değişmeyeceğim, gitmeyeceğim, cıvıl cıvıl olmaya devam edeceğim. Evle ahbaplık yapılır mı? 



Gözüm begonvilleri aradı ama daha mevsimi değil yok ortalarda, güller selamladı, sağ olsunlar.



Çarşıya, kalabalığa hiç girmedik. Temiz hava doldurduk içimize, ben bir sürü de hikaye tıktım zihnime güzel güzel. Uzun uzun yürüdük, yeşil, çiçek ne varsa fotoğrafını çektim gözümle, koydum arşivime. Sonrada veda Heybeliada'ya... Yine gelip, ilk kez görüyormuş gibi dolaşmak üzere... 

                         

Hurma, çocukluğumdan beri lezzetine bayıldığım bir yiyecek. Her yediğimde de Peygamber Efendimiz'i (Sav) hatırlarım. Böyle olunca daha da severim hurmayı... Hurma ağacı ile insan arasındaki benzerlikleri öğrendiğimde şaşırmıştım. Zaten mucize bir besin, hem ilaç hem tatlı hem ekmeğine katık ve dahası...

Hurma ile insan arasında neler benziyor?

*Hurma ağacının ortalama ömrü insan ömrüne yakın.
*İnsan gibi öncelikli olarak bol su ister.
*Hurma ağacı da erkek ve dişi olarak iki tür.
*Döllenme ile çoğalıyor ve meyve veriyor.
*Hurma ağacının yavrulama sayısı da aşağı yukarı insanınki kadar.Yavru fideyi anneye yakın bir yere dikmezseniz olmuyor.
*İnsan gibi ilgi ister, büyüyünceye kadar bakımı zordur.
*Kafa kısmı kesildiğinde ağaç tamamen kurur.

Vücudumuzun ihtiyacı olan bütün temel protein, vitamin ve elementler hurmada (şeker, protein, lif ve yağ dışında 15 farklı minarel, C,B1,B2,A ve niasin vitaminleri) var. Yalnızca hurma yiyerek bir insan yaşamını uzun bir süre sürdürebilir. Mucize besin hurma...

Hurmanın yararları, bilimsel gerçekler...

Sağlıklı beslenme konusunda, hurma tüketimi ile ilgili tek (1-3-5-7...) miktarda yenmesine dair yazılar okudum. Bununla ilgili hadis de var. "Hurmayı ya 1 tane ya da 3-5 tane yiyin."* Peygamberimiz'den (Sav) bize ulaşan bu hadis, bugün keşfedilen bilimsel bir gerçekten söz ediyor. Amerikalı bilim adamlarının tesbitine göre tek sayı ile yenilen hurma, şekeri karbonhidrata çeviriyor ve vücut için enerjiye dönüşüyor. Eğer çift sayılarda yerseniz şeker potasyuma dönüşüyor ve böbrekleri olumsuz etkiliyor. Mucize besin hurma...

Hurmanın sayısız yararları var.

*Öncelikle zihin ve beden gelişimi için yararlı. Zihin  yorgunluğuna birebir. Hurmadaki potasyum beyine oksijen gitmesini arttırarak düşünme gücünü yükseltiyor.
*Bağışıklık sistemini güçlendirir, kansere karşı koruyucu bir gıdadır. (Arap Yarımadasında kanser oranının düşük olması buna bir gösterge.)
*Kadınlar için çok önemli bir besin. İçindeki doğal oksitosin maddesi ve yüksek folik asit rahim kaslarını güçlendirir. Doğumu kolaylaştırır. Kur'an da geçen Meryem suresinde, doğum sancıları çeken Hz. Meryem için ayette şöyle deniyor. 
"Hurma dalını kendine doğru silkele ki, üzerine taze, olgun hurma dökülsün."**
*Anne sütünü arttırır. Loğusa döneminde vücudun kendini toparlamasına ve kanamaların azalmasına yardımcı olur.
*Kansızlığın doğal ilacıdır. Demir oranı yüksektir, hemoglobin sentezini düzenler.
*"Aç karnına hurma yiyiniz zira aç karnına yenen hurma asalakları öldürür."***
*Karaciğeri kuvvetlendirir, aynı zamanda doğal kırışıklık gidericidir.

Bunlar, azı şifa çoğu gıda olan mucize besin hurmanın sayısız yararlarından birkaçı. Çekirdeği bile ilaç yapımında kullanılan hurma, sayılı günlerin kaldığı mübarek ramazan ayında, iftar vakti oruç ibadetimize bir yudum su ile şahitlik edecek. Hepimize şifa olsun...


*BUHARİ
**MERYEM 16/25
***BUHARİ

Bu sakin göl köyünde yaşayanlar, onlara masalsı gelen güzellikleri belki kanıksamışlardı ama güneşin doğuşunu bile çatıların arasından yakalamaya alışmış gözler için burası tam bir ziyafetti. Horoz sesine cevaben möleyen ineklerin sesi... Toprak, çimen ve rüzgarla dağılan ağıl kokusu onlar için yeni ve inanılmazdı. Zaman zaman ikisi de acaba sıkılıp geri dönmek ister miyiz diye soruyorlardı kendilerine ama şehre her gittiklerinde daha bir istekle geri dönüyorlardı.

Her şey öyle kendiliğinden oldu ki, gereksiz mücadelelerle zaman kaybetmek ne kadar yanlış en başta onu anladılar. Kariyer, ev taksiti, arabayı yenileme, tatil, her şeyi bir tık daha yukarıda yapma döngüsü... Bunların girdabına biraz da tam istediğini bulamayan ya da bilemeyenler mi düşüyor? Aynı amacı sürekli yenilemenin anlamı ne? O zaman, bir anlam yüklemeden sadece huzurumuz için yaşarız, yorulmak ve yıpranmak rutin bunca şey için değer mi? Soruları da bıraktılar, doğru mu yanlış mı diye kafa yormayı da. Herkes için doğru ve kolay gelmeyebilirdi ama onlar karar verdi, yaşadı ve mutlu oldu.

-Biliyor musun? Bir çocuğumuz olsa bu karara cesaret edemezdim. Bazen anne olursam belki yine döneriz diye düşünüyorum. Ama herkes gibi olma zorunluluğu da savaştığım en güçlü takıntımız gibi geliyor. Biz şanslıyız, home ofis evden de yapabildiğimiz bir işimiz var. Ama yine de düzenin dışında seçimleri bohem görenler bence işin kolayına kaçıyor.

-Başkaları ne düşünürü dert ettikçe, kararlarımızın faydasını göremeyiz. Çocuğumuz olduğunda da, bu seçimi yapmış bu düzeni kurmuş bir ailede büyüyecek. Asıl olanlara kafa yoralım, şekil kısmını geç, takılma.

Sandalın içinden balıkları aldılar, güneş ortalığı iyice ısıtmaya başladı. Evin yolunu tuttular, kahvaltı sonrası öğlene kadar iş vakti. Bir süre böyle deneriz diye konuştular, olmazsa başka bir yol. Bir karar verdik pes etmek yok, huzurluyuz ve birlikteyiz ya, pes etmek yok. 

                       
                      

Amaçsızca gezen bir seyyah olabilir miyiz? Yolculuğu sadece bu dünyayla sınırlı sayabilir miyiz? Herkes istediği cevabı verip, inanır. Bir sıkıntı yok. Ama hakikat ve "YOLCULUK NEREYE" sorusunun karşılığı tek. İster beyaz ışık ister berzah ister toprak deyin. Yokluk yok, adem yok. Sadece farklı bir alem ve ebediyete doğru yolculuk var...
Hayatı ve kendimizi hep sorguluyoruz ya, ben bir yolcuyum desek ve yol-yolculuk üzerinden neden-niçinleri çözmeye çalışsak işimiz epey kolaylaşıyor.

"İnsanda, cisimden başka nasıl akıl, kalp, ruh, hayal, hafıza gibi manevi vücudlar var... Elbette insan-ı ekber olan alemde ve şu insan meyvesinin şeceresi olan kainatta, alem-i cismaniyetten başka alemler var. Hem alem-i arzdan, ta cennet alemine kadar her bir alemin birer seması vardır..."*

Alem bu kadar çok tabakalı ve derinlikli iken niye dünya yolculuğuna sıkışıp kalayım? Yolculuk nereye hemşehrim, diye soran nefsime "Ezelden beri yoldayım, şimdi buradayım ve ebede gidiyorum." cevabını niye vermeyeyim? Kem küm edeni kimse dinlemez, içimdeki mi dinleyecek. Dünyayı dolaşmak, her şeyi geride bırakıp özgürce gezmek, görmek bu kadar cazip gelirken işitenlere, niye dünyayı geride bırakıp, var olan başka alemlere yolcu namzeti olmak inanılmaz olsun, gereksiz olsun?

YOLCULUK NEREYE? En hafif olduğum, en olmadığım yere. Kısıtlı algılarımızı yaşadığımız dünyadan, sınırsız algıların tecrübesini yapabilme yolculuğuna. Vaad edilen, sen de yapabilirsin denilen miracı yaşamaya. Elimizin uzandığı, gücümüzün yettiği, nefesimizin bittiği noktaya kadar...

Her şeyiyle bize rehber olan ve yapabilirsiniz diyerek bizi teşvik eden Peygamberimiz'in (Sav) yolunda, kendi miracımızı yaşamak bize nasip olsun. Miraç'dan bize hediyelerle dönen ve kulluk yolculuğunda bunları bize yolluk veren Peygamber Efendimiz'e (Sav) binler salat-u selam olsun...

"Ayetlerimizden bir kısmını Ona göstermek için kulunu bir gece Mescid-i Haram'dan alıp, çevresini mübarek kıldığımız Mescid-i Aksa'ya seyahat ettiren Allah, her türlü noksandan münezzehtir. Şüphesiz ki O her şeyi hakkıyla işiten, her şeyi hakkıyla görendir."**


*31.söz (Mirac-ı Nebevi)
**İsra 17/1